Jak wybrać dobrego superwizora? GURU CZY PEŁEN ŻYCZLIWOŚCI, MĄDRY PRZEWODNIK?

Jesień to czas nawrotów depresyjnych i pogorszenia nastroju u wielu pacjentów.

To powoduje, że w naszych gabinetach robi się tłoczno i jest baaardzo dużo pracy.

Jeśli jeszcze nie masz superwizora, warto szczególnie w tym czasie, pomyśleć o wsparciu merytorycznym starszej koleżanki/kolegi po fachu.

Superwizja jest niezbędna do poprawnego prowadzenia terapii. Służy ona nie tylko pacjentowi, ale również i Tobie. Prowadzona przez Ciebie psychoterapia może wymagać rozważenia problemów w relacji terapeutycznej pomiędzy Tobą a pacjentem, czynników związanych z techniką pracy, tego czy sformułowanie przypadku nie powinno zostać zmodyfikowane, czy nie jest wymagana inna forma pracy, itp.

Dzięki superwizji:

  • dbasz o bezpieczeństwo pacjenta,
  • korygujesz swoje interwencje,
  • masz większą pewność siebie,
  • poczucie wsparcia,
  • kontroli nad prowadzonym przez Ciebie procesem,
  • zachodzącymi mechanizmami.

Przede wszystkim jednak, uczysz się pod okiem mistrza. Od osoby, która jest po to, żeby wskazywać Ci nowe ścieżki.

Jeśli czegoś nie wiesz, superwizor musi Ci doradzić, a nawet nauczyć jak to zrobić.

 

NIE BÓJ SIĘ MÓWIĆ O SWOICH WĄTPLIWOŚCIACH!

 

Poniżej przedstawiam warunki efektywnej relacji pomiędzy psychoterapeutą a superwizorem. Co jest konieczne, aby superwizja służyła Tobie i pacjentowi.

 

I. ATMOSFERA SZACUNKU

Superwizor musi cię szanować a Ty jego. Kiedyś słyszałam, że znany superwizor musi „przeczołgać” młodego terapeutę – taki ma styl pracy.

Co ciekawe wielu młodych terapeutów zgadza się na to. Są niepewni i przestraszeni. Można przecież przy każdym przypadku przyłapać ich na błędach, ponieważ dopiero się uczą. Nie rozumiem takiego postępowania. Moim zdaniem to zachowanie agresywne, podkreślające swoją dyskusyjną wyższość. Myślę, że w ten sposób terapeuta może bać się mówić o swoich niepewnościach w pracy z pacjentami, prosić o wskazówki, porozmawiać o tym, czego nie rozumie, czego nie jest pewny. A zatem efekt może być odwrotny: zamiast od razu przejść do tego, co budzi wątpliwości terapeuty, stara się on zabłysnąć przed superwizorem i pokazać z jak najlepszej strony, żeby choć trochę ochronić siebie i swoje poczucie własnej wartości.

Pytanie też, jak często będzie młody terapeuta korzystał z takiej superwizji i jaka będzie jego motywacja?

A zatem superwizor nie powinien:

  1. traktować Cię z góry,
  2. nie może Cię poniżać,
  3. krytykować bez podania innego, lepszego rozwiązania.

To jest nieetyczne i wychodzące poza ramy kultury osobistej. Moim zdaniem ww. zachowanie stawia też pod dużym znakiem zapytania kompetencje terapeutyczne i społeczne takiej osoby.

 

Poczucie bezpieczeństwa jest bardzo ważne!

 

Jeśli czujesz się bezpiecznie, możesz mówić o błędach czy wątpliwościach, a o to właśnie chodzi w superwizji. Nie superwizujesz przecież procesów, które toczą się poprawnie z dużymi korzyściami dla pacjenta i bez obciążeń dla terapeuty.

Niektórym młodym terapeutom wydaje się, że nie mają do niczego prawa i mają przed sobą jeszcze dużo do nauczenia. O ile mogę zgodzić się z drugą częścią powyższego zdania, o tyle nie mogę zgodzić się z pierwszą jego częścią.

 

II. MASZ PRAWO WYMAGAĆ OD SUPERWIZORA RZETELNEJ WIEDZY I WSKAZÓWEK

Jeśli tego potrzebujesz superwizor powinien dokładnie wskazać Ci:

  • kolejne etapy terapii,
  • pomysły na terapię,
  • a nawet zacytować sugerowane interwencje.

Dopóki nie wiesz jak dokładnie pracować z pacjentem, musisz pytać.

 

III. JESTEŚ PRACODAWCĄ SUPERWIZORA, PŁACISZ MU ZA USŁUGĘ, ZA PORADĘ.

Zarabia dzięki Tobie pieniądze, a zatem musi wywiązać się ze swoich obowiązków. Może Cię to zaskoczy, ale to Twój pracownik a Ty jesteś jego pracodawcą. Wiem, że to stwierdzenie może być dla Ciebie szokujące.

Uciekaj od superwizora, który cały czas zadaje Ci pytania, nie dając nic od siebie.

To, że stwierdzi, że jesteś w przeciwprzeniesieniu, to co z tego, skoro nie pokazuje jak efektywnie z niego wyjść, skorzystać w pracy z pacjentem?

Superwizor, który mówi ogólnie, bez podania konkretnych interwencji, nawet jeśli jest o to poproszony, nie ma wiedzy lub nie chce się z nią dzielić, nawet za otrzymane od Ciebie pieniądze.

 

Tu moja rada jest prosta: zmień superwizora.

Jeśli w Twoim mieście nie ma za dużego wyboru wśród superwizorów, nie oznacza to, że jesteś skazany na takiego, który Ci nie odpowiada.

 

Możesz skorzystać z superwizji online np. przez Skype’a.

Podobnie jest ze spóźnieniami. Superwizor, który się spóźnia musi „oddać” Ci ten czas w innym dogodnym dla Ciebie terminie lub odliczyć Ci np. 20 minut od kwoty, którą płacisz.

 

KAŻDY SUPERWIZOR POWINIEN WYSTAWIĆ CI RACHUNEK LUB FAKTURĘ VAT ZA SUPERWIZJĘ,

KTÓRĄ WLICZASZ SOBIE

W KOSZTY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

JAKO ELEMENT SZKOLENIA

 

IV. INTUICJA

Polegaj na intuicji.

Jeśli proces terapeutyczny, interwencje czy diagnoza zaproponowana przez superwizora intuicyjnie Ci nie pasuje, porozmawiaj z nim o tym.

Przeanalizuj to jeszcze z innym superwizorem lub skorzystaj z superwizji koleżeńskiej.

 

Pamiętaj, że superwizor nie jest alfą i omegą – może się mylić.

 

V. SUPERWIZJA KOLEŻEŃSKA

Korzystaj z superwizji koleżeńskiej.

Załóż nieformalną grupę superwizyjną, spotykajcie się, zaproście lekarzy psychiatrów, neuropsychologów i innych specjalistów do grupy, w zależności od tego, jakiej tematyki będzie dotyczyła superwizja.

Zaproś osoby kompetentne, godne zaufania, etyczne.

Możesz spotykać się regularnie lub wtedy, kiedy potrzebujesz wsparcia. Możesz korzystać z superwizji indywidualnej spotykając się z koleżanką/ kolegą, do którego masz zaufanie. Taka superwizja jest bezpłatna i często bardzo efektywna, w końcu „co dwie głowy, to nie jedna”. Pamiętaj, że przy każdej superwizji konieczne jest zachowanie anonimowości pacjenta. Opisujesz przypadek a nie konkretną osobę.

Superwizorzy nie mogą się zorientować o kogo chodzi.

 

VI. Sprawdź  czy Twój superwizor jest dobrym superwizorem?

 

Odpowiedz sobie na poniższe pytania diagnozujące:

  • Czy superwizor wita się z Tobą okazując Ci szacunek i życzliwość?
  • Stwarza atmosferę nauki, wymiany poglądów?
  • Wskazuje interwencje, potrafi je zacytować?
  • Czujesz, że po wyjściu od superwizora jesteś pozytywnie nastawiona/y i zmotywowana/y do pracy?
  • Masz poczucie jakby Cię olśniło?
  • Przy tym superwizorze nie musisz się tłumaczyć, przechwalać, ani popisywać – możesz od razu przejść do sedna superwizji.
  • Masz poczucie bezpieczeństwa, czujesz swobodę wypowiedzi, możesz powiedzieć o wszystkim, co Cię trapi w pracy z danym pacjentem?
  • Możesz mówić o swoich uczuciach?
  • Superwizor umie oddzielać superwizję od twojej psychoterapii?
  • Jest pozytywnie nastawiony do Ciebie, twojej i swojej pracy?
  • Jeśli pracujesz online czy akceptuje Twoje formy pracy przez Skype/Whatsapp itd.? Niektórzy superwizorzy fantastycznie idą z duchem czasu, inni zupełnie nie.
  • Czy czujesz z nim feeling?
  • Czy powiedział/a Ci jak się do superwizji należy przygotować, macie jakiś plan pracy?
  • Jak superwizor reaguje na twoją niewiedzę, potknięcia merytoryczne: złości się, czy wskazuje literaturę, źródła, mówi o swoim doświadczeniu?
  • Ilu superwizantów miał przed Tobą?

 

I jak się czujesz po odpowiedzeniu sobie na powyższe pytania? Mam nadzieję, że masz właśnie takiego, charyzmatycznego superwizora 😊

 

Jeśli jeszcze nie masz wdrożonego RODO i TAJEMNICY ZAWODOWEJ w swoim gabinecie, mimo że ustawa obowiązuje Cię już od  25 maja 2018 roku,

ZAJRZYJ KONIECZNIE TUTAJ

 

V. JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO SUPERWIZJI?

W zależności od nurtu w jakim pracujesz przygotowanie do superwizji jak i sama superwizja będzie inaczej wyglądać. Poniżej przedstawiam ogólne zasady przygotowania się do superwizji:

  1. Przygotuj dane z wywiadu lub z procesu. Możesz też spisać swoje swobodne myśli, odczucia, wrażenia z kontaktu z pacjentem. Niektórzy superwizorzy chcą wiedzieć jak superwizowana osoba wygląda, jaką ma „proksemikę” itd. Opisz to.
  2. Odszukaj sformułowanie przypadku zgodne z Twoim nurtem terapii oraz plan terapii dla problemu Twojego pacjenta.
  3. Zrób notatki, które fragmenty sesji były szczególnie trudne, jakie pojawiły się w związku z tym pytania. Jeśli masz nagrania z sesji, wybierz wcześniej fragmenty nagrania ilustrujące Twoją trudność tak, aby nie tracić czasu na szukanie ich podczas superwizji.
  4. Sprawdź, czy nagranie jest wystarczająco głośne i wyraźne.
  5. Najlepiej zabierz swój dyktafon lub laptopa do odtworzenia nagrania.
  6. Napisz co twoim zdaniem i dlaczego nie przebiega zgodnie ze sformułowaniem przypadku i planem. Podczas spotkań superwizyjnych możesz zastanowić się i przedyskutować, co przeszkadza Tobie jako terapeucie postępować zgodnie z nimi. Często jest to coś, co wynika z przekonań terapeuty lub cech czy zachowań pacjenta.
  7. Zastanów się czy posiadasz wystarczającą wiedzę i umiejętności by przeprowadzić wymaganą terapię? Jeśli nie, możesz skorzystać z wiedzy superwizora, przećwiczyć wraz z nim potrzebne umiejętności lub uzyskać informacje z jakich źródeł skorzystać, by móc osiągnąć cele terapii.
  8. Przypomnij sobie czy reakcja pacjenta na terapię jest zgodna z Twoimi oczekiwaniami? Jeśli nie, możesz podczas superwizji przeanalizować jakie przekonania, okoliczności życiowe, czy historia jego rozwoju mogą blokować postęp w psychoterapii.
  9. Jeśli na wszystkie powyższe punkty odpowiedziałeś/łaś pozytywnie, to jakie inne kwestie mogą stanowić przeszkodę w terapii? Jeśli nie masz odpowiedzi, nie martw się. Przecież właśnie wybierasz się do superwizora.

 

Jeśli masz inne pomysły na efektywną pracę z superwizorem lub przygotowanie się do superwizji, podziel się nimi na blogu.

Chętnie o nich poczytam.

Wielka prośba do Ciebie!

Bardzo dużo pracy wkładam w pisanie artykułów i nagrywanie bezpłatnych szkoleń dla psychologów i psychoterapeutów, dlatego mam prośbę:

pomóż mi dotrzeć do innych osób, którym te materiały mogą pomóc. Może wśród znajomych masz kogoś, komu warto podesłać te informacje?

Po prostu skopiuj link i podeślij innym mailem, Messengerem albo udostępnij na Facebooku.

Z góry bardzo dziękuję 😊

Dorota Świetlicka

Co o tym myślisz? Zostaw komentarz

Dodano już 4 komentarze:

  1. […] JAK ZNALEŹĆ DOBREGO SUPERWIZORA? kliknij tutaj […]

  2. Łucja

    4 maja 2020

    Tego szukałam. Serdecznie dziękuję za pomoc 🌹🌹🌹

  3. Dorota Świetlicka

    7 maja 2020

    Bardzo proszę. Cieszę się, że mogłam pomóc 🙂

  4. Dagmara

    11 lutego 2021

    Bardzo dziękuję za ten tekst. Pokazał mi, że nie jest standardem traktowanie początkujących terapeutów z góry, a takiego traktowania doświadczyłam.